Ze zat tegenover me, zichtbaar gefrustreerd.
“Na elke bijeenkomst denk ik: dit keer ga ik het echt doen. Morgen ga ik wandelen. Maar de volgende ochtend zit ik met een kop koffie op de bank. En ik kom er niet toe.”
Toen ik vroeg: “Wat houdt je tegen?”
Antwoordde ze: “Ik voel geen weerstand. Ik wil het echt.”
En toch gebeurt het niet.
Ze werd stil. En toen kwam het.
“Ik sta altijd klaar voor anderen. Voor mijn werk, mijn collega’s, mijn kinderen. Door de scheiding voel ik me schuldig. Dus ik wil er voor iedereen zijn. Zelfs als ik moe ben. Zelfs als ik eigenlijk even rust nodig heb.”
Ze vertelde over haar dochter. Dat ze eigenlijk een dagje voor zichzelf wilde. Maar als haar dochter vraagt om te gaan winkelen, zegt ze toch weer ja.
“Ik wil haar niet teleurstellen. Ze heeft het al moeilijk genoeg.”
Ondertussen schuift ze zichzelf steeds opzij.
Ze is moe. En ze voelt geen ruimte om te doen wat voor haar belangrijk is.
---
“Ik had niet gerealiseerd dat dit te maken heeft met mijn leefstijl,” zei ze zacht.
“Of dat het me daarom niet lukt om te doen wat ik wil. Er is gewoon geen ruimte. En die ruimte… die mag ik zelf gaan maken.”
Door vaker nee te zeggen.
Niet om anderen af te wijzen, maar om ja te kunnen zeggen tegen zichzelf.
“Dat vind ik moeilijk,” zei ze. “En ik wil ermee gaan oefenen.”
---
Herken jij dit ook? Dat je wéét wat goed voor je is — maar dat je toch niet in beweging komt?
Dat komt niet doordat je ongemotiveerd bent.
Maar omdat je zo gewend bent om voor anderen te zorgen, dat je jezelf bent vergeten.
Gezond leven begint niet met streng zijn. Het begint met ruimte maken. Ruimte voor rust. Voor jouw grenzen. Voor wat jij nodig hebt. En dat begint bij een klein woordje: nee. Niet om anderen teleur te stellen. Maar om jezelf trouw te zijn.